Przejdź do głównej zawartości

Posty

ale

Perykopa ewangeliczna proklamowana w 13 niedziele zwykłą ukazuje wskazówki, którymi warto się kierować w życiu. Nie bądźmy mściwi. W jednej z samarytańskich wiosek Jezus został nie przyjęty. Było to ciężkie do zaakceptowania przez Apostołów. Od razu chcieli zniszczyć wioskę, jednak Jezus im zabronił. Nie był aż tak przewrażliwiony na własnym punkcie. Nie chciano Go w jednym miejscu, szedł do innego. Jezus się nie obraża na nas. Nie czekaj na lepszy moment, teraz albo nigdy. Nie raz czekamy na lepsze czasy, ale czy one nadejdą? Tego nie wiemy. Nie będzie bardziej sprzyjających warunków, by iść za i z Jezusem. Trzeba sobie radzić tu i teraz, dzisiaj. Pewne okoliczności nigdy się już nie powtórzą. Teraz albo nigdy w życiu. Niektóre decyzje można podjąć tylko w jednym momencie. Już nigdy się nie powtórzy taki moment. Nie odwracaj się, patrz przed siebie. Warto patrzeć z nadzieją w przyszłość. Nie można ciągle wracać do przeszłości i się zadręczać tym co było i rozważać inne scenarius
Najnowsze posty

relacje

Perykopa niedzielnej ewangelii przygotowuje nas na rzeczy niezwykłe. Mylimy się w ocenie tego, kim tak naprawdę jest Jezus. Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza. Ludzie pomylili się co do Jezusa. Dla jednych był Janem Chrzcicielem, dla innych Eliaszem, a dla jeszcze innych jednym z proroków. Tylko apostoł Piotr poprawnie określił tożsamość Zbawiciela. Większość ludzi się pomyliła. Ciężko mieć nadzieje, że dzisiaj statystyki będą wyglądać inaczej. Mylimy się w ocenie tego, jaki powinien być Jezusa. Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć. Trudno nam jest pojąć „słabość” Boga, tak samo jak nie pojęli tego uczniowie. Trudno nam jest pojąć bezradność, brak interwencji, gdy komuś dzieje się krzywda. W ocenie wielu z nas, Bóg powinien inaczej postępować. Mamy gotowy plan a Boga prosimy o jego przyklepanie, albo i nie. Bóg powinien natychmiast, zniszczyć zło i promować dobro. Często nie rozumiemy Boga, w którego wierzymy. To jak mamy Go bronić przed fałszywymi oskarżeniami i świętokradz

3 w 1

Perykopa ewangeliczna zaczerpnięta z redakcji św. Jana przedstawia Ducha Świętego w roli nauczyciela. Warto od niego nauczyć się trzech rzeczy. Po pierwsze, mówienia o trudnych sprawach. Nieraz słyszymy takie słowa, które trudno przyjąć, ciężko znieść. Chodzi o słowa, które są niezrozumiałe, oraz które zapowiadają cierpienie. Jednak trudno też znaleźć odpowiednie słowa, aby mówić o sprawach ważnych, trudnych. To wielka sztuka. Każdy z nas, nie raz w życiu przedstawiał, komunikował trudne dla niego kwestie. Nie raz zdawaliśmy ustny egzamin. Obyśmy potrafili jasno, zrozumiale przedstawić kwestie dla nas ważne. Oby w tym nie zabrakło miłości i delikatności. Prośmy Ducha Świętego, aby nas nauczył tej niełatwej sztuki. Uważne słuchanie i wierne przekazywanie. Trzecia Osoba Trójcy Świętej dokładnie przekazała zasłyszane słowa. On jest nauczycielem uważnego słuchania oraz przekazywania informacji. Jest to niezmiernie ważne, szczególnie we współczesnym świecie. Trudno jest zapamiętać i wiern

Pocieszyciel

Czy wiesz, że... Dzień zesłania Ducha Świętego to żydowskie Święto Tygodni. Obchodzili je siedem tygodni po święcie Paschy. Wówczas świętowano zawarcie Przymierza i nadanie Prawa Izraelowi na górze Synaj. Wtedy Mojżesz otrzymał tablice z przykazaniami. W religijnym kalendarzu Izraela Pięćdziesiątnica to święto pierwszych zbiorów. Wówczas Izrael dziękował Bogu za pierwsze plony Ziemi Obiecanej (zob. Pwt 26,1-11). Zesłanie Ducha Świętego łączy się z historią zbawienia oraz Paschą Jezusa. Jest to święto Nowego Prawa, prawa miłości (zob. 2 Kor 3). Imię Ducha Świętego – PARAKLETOS oznacza Pocieszyciela ale nie w sensie pocieszenia emocjonalnego. Paraklet to ten, który zachęca (gr. parakaleo) do wytrwałości w chwilach trudnych, w chwilach próby, do tego byśmy nie ustali i się nie poddali, nie stracili pokoju w sercu. Zapewnia nas, że Zmartwychwstały żyje i jest przy nas nieustannie. Uroczystość Zesłania Ducha Świętego Słowo opisuje w trzech wymiarach. Pierwsze to wydarzenie (Dz 2,1-11)

do nieba

Święty Łukasz jest jedynym autorem, który pozostawił opis Wniebowstąpienia. O tym wydarzeniu wspomniał w obu swoich dziełach: na zakończenie ewangelii oraz na samym początku Dziejów Apostolskich. Jezus wstępuje do nieba, odchodzi od uczniów, rozstaje się z nimi. Ale to nie koniec, to dopiero początek. Historia Kościoła się zaczyna a nie kończy. Już po raz drugi słyszymy, czytamy opis Wniebowstąpienia zapisany przez Łukasza. Jest to pożegnanie Jezusa z uczniami. Zauważmy, że odnosi się to do proroctw. Zwróćmy uwagę również i na zapowiedź zesłania Ducha Świętego, na którego oczekujemy. Godny zauważenia jest też inny szczegół: w Jerozolimie, rozpoczyna się całkiem nowa historia. Uczniowie mają pozostać w mieście, ale przyobleczeni w Ducha Świętego. Od tego czasu będą głosić Ewangelię po całym świecie. Ewangelia jest podróżą Jezusa do Jerozolimy. Dzieje Apostolskie pokazują odwrotny kierunek, tak właśnie rodzi się Kościół. z darem modlitwy, br. Piotr

pokój

Czym jest "pokój"? Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. (J 14,27) Co miał na myśli Jezus? O co Mu chodziło, jaki pokój? Może chodziło Mu o zwyczajne uspokojenie serc uczniów. W słowach Jezusa ukrywa się coś więcej, niż mogli to zrozumieć odbiorcy. Jezus zapowiedział swoje zwycięstwo nad śmiercią. Uczniowie, zrozumieli to dopiero w dzień zmartwychwstania, kiedy przemówił do nich ponownie: Pokój wam (J 20,19). Pokój oznacza, że Jezus żyje, zwyciężył śmierć. Fakt ten, zmienia wszystko w życiu uczniów. Pozwala im uwierzyć w potęgę Boga, która łamie śmierć. Można tu również dostrzec wierność Ojca, który nie pozwolił aby Jego Syn - Jezus Chrystus pozostał w grobie. Pokój jest pewnością, że Jezus żyje. Ta pewność przemienia zalęknione, zamknięte w sobie grupy w prawdziwych wojowników Pana, którzy są gotowi oddać dla Niego swoje życie. z darem modlitwy, br. Piotr

nowe

Piątą Niedzielę po Wielkanocy charakteryzuje fakt, że czytamy fragment z 13 rozdziału Ewangelii św. Jana. Znajdziemy tam opis Ostatniej Wieczerzy. To właśnie ona poprzedziła mękę i śmierć Jezusa na krzyżu. Jezus przygotowuje swoich bliskich na rozstanie. Zapowiada zaparcie się Piotra i zdradę Judasza. Jan opisuje fakt, o którym nie wspominają pozostali ewangeliści. Jezus umywa uczniom nogi. Nowe przykazanie? Ale dlaczego nowe? Zostało tutaj użyte słowo - „kainos”. Oznacza nowość co do rodzaju, a nie formy – nowy, nowinka, wcześniej nie istniejący. Różni się to słowo od „neos” - nowy, późniejszy, kolejny. Po wyjściu Judasza, Jezus zwraca się do uczniów. Tłumaczy im, że moment zdrady jest w istocie momentem, w którym Syn został przez Ojca otoczony chwałą. Jezus zapowiada bliskie już rozstanie. Przekazuje w tym momencie uczniom Nowe Przykazanie miłości. Po tym przykazaniu, świat ma poznać, że uczniowie należą do Niego. Nowością w miłości bliźniego, o którym mówi Jezus jest to, że On daj